Ιστορία του ελληνικού έθνους 7

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γεννήθηκε το 1815 στην Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία έξι χρόνων, στις αρχές του 1821, είδε τον πατέρα του και άλλους συγγενείς του να οδηγούνται στην αγχόνη από τους Τούρκους. Ο ίδιος, μαζί με τη μητέρα του, έφυγε για την Οδησσό, και έλαβε εκπαίδευση ως υπότροφος του τσάρου Αλεξάνδρου Α' και στη συνέχεια ως μαθητής της σχολής της Αίγινας και του Γεώργιου Γεννάδιου. Από το 1833 διετέλεσε σε διάφορες θέσεις στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος, ασχολούμενος παράλληλα με τη μελέτη της ιστορίας της Ελλάδας, τη συγγραφή και τη δημοσιογραφία. Το 1851 έγινε έκτακτος και το 1855 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η διδασκαλία του απέβη προετοιμασία του υλικού για το μεγάλο έργο του Ιστορία του Ελληνικού 'Εθνους, ο πρώτος τόμος του οποίου κυκλοφόρησε το 1860. Ο Παπαρρηγόπουλος είναι ο θεμελιωτής της ιδέας της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού από τα αρχαία χρόνια ως την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, και είναι ο πρώτος που καθιέρωσε τον διαχωρισμό της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους σε τρεις φάσεις: αρχαία, μεσαιωνική και νέα. Πέθανε στην Αθήνα το 1891.