Ανδρομάχη
Original price was: 14,40 €.9,76 €Η τρέχουσα τιμή είναι: 9,76 €.
Προηγούμενη τιμή: 9,76 €.
- Περιγραφή
- Συγγραφέας
Περιγραφή
Η σύζυγος του Έκτορα Ανδρομάχη μεταφέρεται στη Φθία ως λάφυρο του γιου του Αχιλλέα Νεοπτόλεμου. Αποκτούν γιο, τον Μολοσσό. Η σύζυγος του Νεοπτόλεμου Ερμιόνη προσπαθεί μαζί με τον πατέρα της Μενέλαο να σκοτώσει την Ανδρομάχη και τον γιο της. Ο γέροντας Πηλέας αποτρέπει τον φόνο. Ο Ορέστης, παλιός μνηστήρας της Ερμιόνης, σκοτώνει τον Νεοπτόλεμο. Η εμφάνιση της Θέτιδας κλείνει το δράμα: ο γιος της Ανδρομάχης θα γίνει ο γενάρχης του φύλου των Μολοσσών, ενώ ο Πηλέας θα ζήσει ως αθάνατος κοντά στη Θέτιδα και θα ξανασυναντήσει τον γιο του, τον Αχιλλέα.
Ευριπίδης
Τραγικός ποιητής, 5ος αι. π.Χ.
Ο Ευριπίδης (480–406 π.Χ.), κορυφαίος εκπρόσωπος του αρχαίου ελληνικού θεάτρου και του ρεαλισμού στην τραγωδία, έγραψε συνολικά 92 δράματα, από τα οποία σώζονται πλήρως 18, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν οι Βάκχες, η Μήδεια, ο Ορέστης, η Ελένη, η Ηλέκτρα και η Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Τα έργα αυτά αναδεικνύουν την ανθρώπινη ψυχολογία, τη μοίρα και τις ηθικές συγκρούσεις, ενώ αποτελούν δείγμα του αρχαίου ελληνικού διαφωτισμού και της επιρροής των σοφιστών στη δραματική του σκέψη. Ο Ευριπίδης εισήγαγε σημαντικές καινοτομίες στο θέατρο, όπως η ανάδειξη των πρωταγωνιστών με αντίστοιχη συρρίκνωση του ρόλου του χορού, καθώς και ο περιορισμός της θεϊκής παρέμβασης στην πλοκή, καθιστώντας τους ήρωες υπεύθυνους για τη μοίρα τους. Καταγόμενος από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας, πιθανόν γεννημένος στη Σαλαμίνα την ημέρα της ναυμαχίας, ο Ευριπίδης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα του χρυσού αιώνα του Περικλή, βιώνοντας την ακμή της δημοκρατίας αλλά και τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, Πρόδικου και Πρωταγόρα, ενώ συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά συμμετείχε σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ. και συνέχισε να διδάσκει και να παρουσιάζει έργα μέχρι τον θάνατό του. Ο Ευριπίδης βραβεύτηκε τέσσερις φορές με την πρώτη θέση στα Μεγάλα Διονύσια εν ζωή, ενώ το τελευταίο του βραβείο το απέσπασε για τις Βάκχες μετά θάνατον, μέσω του γιου του. Ο Αριστοτέλης τον χαρακτήρισε ως «ο τραγικώτατος των ποιητών», αναγνωρίζοντας την ικανότητά του να συνδυάζει δραματική ένταση, φιλοσοφική σκέψη και κοινωνικό ρεαλισμό, στοιχεία που καθιστούν τις τραγωδίες του διαχρονικά αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.












