Αντιγόνη

Περιγραφή

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές τραγωδίες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και ένα διαχρονικό έργο που αναδεικνύει τη σύγκρουση ανάμεσα στον ανθρώπινο νόμο και τον θείο νόμο. 

Αν και παρουσιάστηκε πριν από τα δύο άλλα έργα του Θηβαϊκού κύκλου του Σοφοκλή (Οιδίπους Τύραννος και Οιδίπους επί Κολωνώ), χρονολογικά έπεται αυτών και ξεκινά στο σημείο στο οποίο ολοκληρώνεται το έργο του Αισχύλου Επτά επί Θήβας.

Η τραγωδία της Αντιγόνης αναδεικνύει ζητήματα δικαιοσύνης, ηθικής ευθύνης, ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εξουσίας και καθήκοντος, ενώ η πλοκή της προκαλεί έντονο στοχασμό για τη σύγκρουση ανάμεσα στο άτομο και το κράτος. Ο Σοφοκλής, μέσα από τη μοναδική δραματουργική του τέχνη, δημιουργεί ένα έργο που παραμένει επίκαιρο και μελετάται διαχρονικά από φοιτητές αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, ιστορίας και λογοτεχνίας, καθώς και από εκπαιδευτικούς και λάτρεις της ελληνικής τραγωδίας.

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι ιδανικό έργο για όσους ενδιαφέρονται για την αρχαία ελληνική λογοτεχνία, το δράμα, τη φιλοσοφία και την πολιτική ηθική, προσφέροντας βαθιά κατανόηση των αξιών και των ηθικών διλημμάτων της αρχαίας κοινωνίας, ενώ συνεχίζει να εμπνέει θεατρικές παραστάσεις και σύγχρονες μελέτες σε όλο τον κόσμο.

Πλοκή:

Η πλοκή της Αντιγόνης του Σοφοκλή εστιάζει στον βασιλιά των Θηβών, Κρέοντα, ο οποίος εκδίδει αυστηρή εντολή απαγόρευσης της ταφής του Πολυνείκη, που είχε οδηγήσει ξένο στρατό εναντίον της πατρίδας του. Η ηρωίδα Αντιγόνη, αδελφή του νεκρού και νύφη του Κρέοντα, παραβαίνει την εντολή, πραγματοποιεί την ταφή του αδελφού της και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον βασιλιά, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή της.

Παρά τις ικεσίες του γιου του Ημώνου, ο Κρέων επιμένει στην αυστηρή τιμωρία και καταδικάζει την Αντιγόνη σε θάνατο, «χτίζοντας» την ζωντανή στον τάφο της. Ο μάντης Τειρεσίας μαζί με τον χορό των Θηβών προειδοποιούν τον Κρέοντα ότι η άδικη συμπεριφορά του απέναντι στον νεκρό και την Αντιγόνη θα προκαλέσει θεϊκή τιμωρία.

Τελικά, όταν ο Κρέων συνειδητοποιεί το λάθος του και αποφασίζει να συγχωρέσει την Αντιγόνη, είναι πλέον αργά: ο γιος και η γυναίκα του Κρέοντα αυτοκτονούν, αφήνοντάς τον μόνο και καταρρακωμένο από τη θλίψη. Η τραγωδία ολοκληρώνεται με τον Κρέοντα να συνειδητοποιεί το βαρύ τίμημα της σκληρής και άδικης στάσης του.