Σειρά Μέγας Αλέξανδρος (10 τόμοι)

Ο Αριστοτέλης, γιος του ιατρού Νικόμαχου, γεννήθηκε στα Στάγειρα το 384 π.Χ.

Σε ηλικία δεκαεπτά ετών πήγε στην Αθήνα για να φοιτήσει ως μαθητής του Πλάτωνα στην Πλατωνική Ακαδημία. Παρέμεινε εκεί είκοσι χρόνια, από το 367 έως το 348 π.Χ., οπότε πέθανε ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης εγκατέλειψε την Αθήνα για να εγκατασταθεί στην Άσσο, στις μικρασιατικές ακτές, όπου συνέχισε να διδάσκει.

Το 342 π.Χ. ανέλαβε τη διαπαιδαγώγηση του βασιλόπαιδα Αλέξανδρου, με βασικό παιδευτικό εργαλείο τα ομηρικά έπη. Το 335 π.Χ. ο Αριστοτέλης επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε τη δική του φιλοσοφική σχολή, την περίφημη Περιπατητική Σχολή.

Πιστεύεται πως ο Αριστοτέλης έγραψε τα περισσότερα έργα του στη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, από το 335 ως το 323 π.Χ. Τα πιο σημαντικά έργα του είναι τα Φυσικά, Μετά τα Φυσικά, Όργανον, Ηθικά Νικομάχεια, Πολιτικά, Περί Ψυχής, Περί Ποιητικής, και άλλα.

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου του Μέγα, στην Αθήνα το αντιμακεδονικό αίσθημα αναζωπυρώθηκε. Ο Αριστοτέλης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη και να βρει καταφύγιο στην Χαλκίδα, στην Εύβοια, όπου και απεβίωσε λίγους μήνες αργότερα.

Πνεύμα καθολικό, ο Αριστοτέλης δημιούργησε μεγάλο σε έκταση και αξία φιλοσοφικό και επιστημονικό έργο. Ασχολήθηκε με μια πληθώρα αντικειμένων, μεταξύ των οποίων φυσική, βιολογία, ζωολογία, μετεωρολογία, γεωλογία, λογική, μεταφυσική, ηθική, αισθητική, ποίηση και θέατρο, ρητορική, πολιτική.

Ο Αριστοτέλης είναι ο θεμελιωτής της λογικής. Η σκέψη του πάνω στον τρόπο που πρέπει να τίθενται τα επιστημονικά ερωτήματα και στη συνέχεια να διερευνώνται επηρέασε βαθιά τη δυτική επιστημονική σκέψη. Η επίδραση του έργου του στη διαμόρφωση της παγκόσμιας σκέψης ήταν για αιώνες, και παραμένει, ισχυρή.

Με το όνομα του Καλλισθένη του Ολύνθιου, ιστορικού του 4ου π.Χ. αι., σώζεται εσφαλμένα ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο Βίος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος. Το έργο αυτό, που περιγράφει τη γέννηση, τα κατορθώματα και τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, συνετέθη από άγνωστο σε μας συγγραφέα, ο οποίος συνήθως κατονομάζεται ως Ψευδο-Καλλισθένης, κάποια στιγμή μεταξύ του θανάτου του Μακεδόνα βασιλιά (323 π.Χ.) και της πρώτης σωζόμενης διασκευής του (3ος μ.Χ. αι.).

Ο Φλάβιος Αρριανός (95-175 μ.Χ.) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Γόνος επιφανούς οικογένειας, τιμήθηκε με ιερατικά αξιώματα στην πόλη του, ενώ αργότερα κατέλαβε υψηλές διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις του Ρωμαϊκού κράτους. Νέος παρακολούθησε τη διδασκαλία του Επίκτητου, της οποίας κατέγραψε τα βασικά στοιχεία. Στα μέσα του 2ου αι. πήγε στην Αθήνα, όπου έλαβε την ιδιότητα του πολίτη και εκλέχθηκε επώνυμος άρχοντας (147-148 μ.Χ.). Εκεί ολοκληρώθηκε ως συγγραφέας και αναδείχθηκε αξιόλογος εκπρόσωπος του αττικισμού.

Ο Ιώσηπος, Ιουδαίος ιστορικός του 1ου μ.Χ. αιώνα, γεννήθηκε το πρώτο έτος της βασιλείας του Καλιγούλα, 37/38 μ.Χ., από ιερατική οικογένεια και έλαβε ραβινική ανατροφή. Μετά από μαθητεία στις θεολογικές σχολές των Ιουδαίων, ασπάστηκε την αίρεση των Φαρισαίων. Το 66 μ.Χ. εκλέχτηκε από το Σανεντρίν των Ιεροσολύμων στρατηγός της Γαλιλαίας στον πόλεμο κατά των Ρωμαίων. Αιχμαλωτίστηκε, το 67 μ.Χ., από τον Βεσπασιανό, που στη συνέχεια τον έκανε απελεύθερο κι έπειτα Ρωμαίο πολίτη. Έζησε στη Ρώμη μέχρι τον θάνατό του απολαμβάνοντας την εύνοια των Φλαβίων αυτοκρατόρων.

Ο βιογράφος και φιλόσοφος Πλούταρχος (50-120 μ.Χ. περ.) γεννήθηκε στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας. Με τα ταξίδια του διεύρυνε τον γνωστικό του ορίζοντα και ήλθε σε επαφή με προσωπικότητες της εποχής, κυρίως εξέχοντες Ρωμαίους. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πατρίδα του και άσκησε δημόσια και ιερατικά αξιώματα.

Το σωζόμενο έργο του διακρίνεται στους Παράλληλους βίους, ιστορικό-βιογραφικό έργο όπου παραβάλλονται οι βίοι και το έργο επιφανών Ελλήνων και Ρωμαίων , και στα Ηθικά, συγγράμματα  που πραγματεύονται ζητήματα ηθικής, φιλοσοφίας, πολιτικής κ.λπ.

Πολυμαθής και με λεπτό πνεύμα, ο Πλούταρχος εξέφρασε με απλότητα και αισιόδοξη αντίληψη τις παραδοσιακές ελληνικές αξίες. Το έργο του τέρπει και διδάσκει, όντας παράλληλα σπουδαία πηγή της γραμματείας των κλασικών και των Αλεξανδρινών χρόνων.

Ο Πολύαινος, ρητοροδιδάσκαλος του 2ου αι., γεννήθηκε περί το 100 μ.Χ. στη Βιθυνία από οικογένεια μακεδονικής καταγωγής. Για κάποιο διάστημα έζησε στη Ρώμη όπου άσκησε το επάγγελμα του δικανικού ρήτορα. Το έργο του Στρατηγήματα (σε οκτώ βιβλία), αφιερωμένο στους αυτοκράτορες Μάρκο Αυρήλιο και Λούκιο Ουήρο, είναι συλλογή στρατηγημάτων με αφετηρία τους ομηρικούς χρόνους, συνδυασμός ιστορικών στοιχείων, ανεκδοτολογικών αφηγήσεων έως και παραδοξογραφιών.