Σειρά Αριστοτέλους «ΟΡΓΑΝΟΝ» (5 τόμοι)

Το "Όργανον" του Αριστοτέλη αποτελεί τη βάση της κλασικής λογικής και θεμέλιο λίθο για τη δυτική φιλοσοφία και επιστήμη. Είναι το έργο που κατέστησε τον Αριστοτέλη «πατέρα της λογικής». Περιλαμβάνει τη διδασκαλία του μεγάλου φιλοσόφου για τη λογική, τον συλλογισμό και την επιχειρηματολογία.

Η ονομασία "Όργανον" δεν αποδόθηκε στα κείμενα αυτά από τον ίδιο τον Αριστοτέλη, αλλά από πολύ μεταγενέστερους μελετητές του, που ήθελαν με την ονομασία αυτή να δείξουν πως η λογική αποτελεί ένα εργαλείο, ένα όργανο για όποιον επιθυμεί να σκεφτεί μεθοδικά. Τα συγγράμματα θεωρείται πως είναι μαθήματα που προετοίμαζε ο Αριστοτέλης για το Λύκειον.

To "Όργανον" πραγματεύεται τις πλέον κεντρικές έννοιες της λογικής, όπως η δομή των λογικών προτάσεων και των συλλογισμών, η διαφορά μεταξύ επαγωγικής και απαγωγικής σκέψης, η φύση της επιστημονικής γνώσης, η έννοια της πλάνης ή παραπληροφόρησης, και άλλα. Ωστόσο  όποιος θέλει πραγματικά να εντρυφήσει στην Αριστοτέλεια λογική, θα βρει συμπληρωματικές ιδέες σε άλλα έργα του Αριστοτέλη. Για παράδειγμα, ο Αριστοτέλης σχολιάζει την αρχή της μη-αντίφασης στα Μεταφυσικά, λιγότερο αυστηρές μορφές επιχειρηματολογίας στη Ρητορική, και τις διανοητικές αρετές στα Ηθικά Νικομάχεια.

Το "Όργανον" αποτελεί μια συλλογή έξι συγγραμμάτων (σε 5 τόμους στην παρούσα έκδοση):

1. Κατηγορίες: Εισαγωγή στην αριστοτελική Λογική. Έκφραση του είναι και καταγραφή των μορφών του όντος που περιέχονται στην πραγματικότητα. Οι ομάδες τού είναι, οι ομάδες των ιδιοτήτων που αποδίδονται σε ένα υποκείμενο. Ουσία, ποσότητα, ποιότητα, αναφορά, χώρος, χρόνος, στάση, κατοχή, ενέργεια, πάθηση.
2. Περί Ερμηνείας: Η φύση των λογικών προτάσεων, η δομή τους και ο τρόπος με τον οποίο σχετίζονται με την πραγματικότητα. Η χρήση της γλώσσας στην έκφραση της σκέψης.
3. Τοπικά: Η πρώτη θεωρητική, συστηματική προσέγγιση της διαλεκτικής. Πώς μπορεί να φτάνει κάποιος διαλεκτικά σε πιθανές θέσεις για κάθε ζήτημα, χωρίς να αντιφάσκει κατά την τεκμηρίωση των θέσεων αυτών. Η τέχνη της λογικής επιχειρηματολογίας.
4. Περί των σοφιστικών ελέγχων: Συνέχιση της προβληματικής των «Τοπικών». Αντίθεση στην επιχειρηματολογία των Εριστικών.
5. Αναλυτικών πρότερων: Γενική διδασκαλία για τον παραγωγικό συλλογισμό, διατύπωση και απόδειξη των νόμων του και των μορφών που μπορεί να λάβει. Όψεις και ιδιότητες του συλλογισμού και αντίστοιχες συλλογιστικές μέθοδοι.
6. Αναλυτικών υστέρων: Η επιστημολογική μεθοδολογία του Αριστοτέλη. Η απόκτηση της γνώσης μέσω της απόδειξης και του ορισμού. Ο αποδεικτικός συλλογισμός.

Κάθε σύγγραμμα παρατίθεται στο πρωτότυπο αρχαίο κείμενο και σε απόδοση στη νεοελληνική, ενώ συνοδεύεται από εισαγωγή και σχόλια.