Αντιγόνη

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή, ένα από τα αριστουργήματα της αρχαίας τραγωδίας γράφτηκε γύρω στο 442 π.Χ., στη διάρκεια του χρυσού αιώνα του Περικλή.

Αν και παρουσιάστηκε πριν από τα δύο άλλα έργα του Θηβαϊκού κύκλου του Σοφοκλή (Οιδίπους Τύραννος και Οιδίπους επί Κολωνώ), χρονολογικά έπεται αυτών και ξεκινά στο σημείο στο οποίο ολοκληρώνεται το έργο του Αισχύλου Επτά επί Θήβας.

Βασικό θέμα του έργου είναι η σύγκρουση μεταξύ ηθικής και εξουσίας – και οι τραγικές για όλους συνέπειές της.

Στο έργο, ο ιδεαλισμός της Αντιγόνης, που θέτει συνειδητά σε κίνδυνο τη ζωή της προκειμένου να ακολουθήσει τον νόμο των θεών και τις ηθικές επιταγές , συγκρούεται με την στυγνή πολιτική εξουσία, όπως αυτή απεικονίζεται στο πρόσωπο του βασιλιά Κρέοντα.    

Πλοκή:

Ο βασιλιάς των Θηβών Κρέων απαγορεύει την ταφή του Πολυνείκη που είχε οδηγήσει ξένο στρατό εναντίον της γενέτειράς του. Η Αντιγόνη, αδελφή του νεκρού και νύφη του Κρέοντα, παραβαίνει την εντολή, προχωρά στην ταφή του αδελφού της και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Κρέοντα.

Παρά  τις ικεσίες του γιου του, ο Κρέων την καταδικάζει σε θάνατο και η Αντιγόνη «χτίζεται» ζωντανή στον τάφο της. Ο μάντης Τειρεσίας μαζί με τον χορό προειδοποιούν τον Κρέοντα πως η άδικη συμπεριφορά του τόσο απέναντι στον νεκρό όσο και απέναντι στην Αντιγόνη θα τιμωρηθεί από τους θεούς. Ωστόσο, όταν τελικά ο Κρέων πείθεται να συγχωρέσει την Αντιγόνη, είναι πλέον αργά…  Ο γιος και η γυναίκα του Κρέοντα αυτοκτονούν και ο Κρέων, έχοντας  πληρώσει βαρύ τίμημα για τη σκληρή στάση του, ζητά να βρει και ο ίδιος τον θάνατο.