Από κάπου αδιευκρίνιστα
ψίθυρος θροΐζει:
«Φρόντισε ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι...»
Από κάπου αδιευκρίνιστα
η φωνή δυναμώνει:
«Βιάσου ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι!»
Από κάπου αδιευκρίνιστα
η αγωνία βαριά ανασαίνει:
«Πρόλαβες ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι;»
Άραγε θα βρεθεί για μας ένας λυγμός
να βεβαιώσει
πως, στ’ αλήθεια, αφήσαμε πίσω μας κάτι;