Ρήτορας, 5ος αι. π.Χ.
Ο Αντιφών είναι ο αρχαιότερος των δέκα ρητόρων του Αττικού κανόνα. Γεννήθηκε πιθανότατα το 480 π.Χ. και πέθανε κατά το 411, αφού καταδικάστηκε να πιει κώνειο.
Ο Αντιφών είχε κυρίως πολιτική δράση, και δεν εμφανίστηκε ο ίδιος στην εκκλησία του δήμου ή σε δικαστήριο, αλλά ήταν μόνο λογογράφος και θεωρητικός δάσκαλος της ρητορικής. Ως πολιτικός ήταν μαθητής του Γοργία, που διαπνεόταν από ολιγαρχικά ιδεώδη. Όταν στην Αθήνα επιβλήθηκε το καθεστώς των τετρακοσίων, ο Αντιφών υπήρξε ιθύνων νους των ολιγαρχικών. Μετά την κατάλυση της αρχής των Τετρακοσίων (411 π.Χ.), καταδικάστηκε σε θάνατο και δήμευση της περιουσίας.
Οι δεκαπέντε σωζόμενοι λόγοι του αφορούν όλοι υποθέσεις φόνων και είναι πηγή για το «ποινικό δίκαιο» της εποχής.